Tylko Ktoś jeden dociera do najtajniejszych zakamarków naszego wnętrza, bez naruszania naszej wolności, szanując nasze tajemnice. Zna nas lepiej niż my sami siebie. Zna także te „zakamarki” serca, które utajniliśmy nawet przed sobą samym. Prowadzi do nich, w taki sposób, że potrafimy się na nie otworzyć, spotkać i przeżyć nowe narodzenie. Tym „Kimś” jest Bóg. On nie tylko przemawia do naszego serca – On przemawia na głębinach serca. Jego słowo jest „skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca” (Hebr 4, 12) Dlatego w naszych rozważaniach w centrum postawimy Słowo Boga. Jezus będzie nas uczył na nowo modlitwy „Ojcze nasz”, którą znamy na pamięć. Jego słowa (Mt 6, 9-13) będą lampą u naszych stóp na drodze tęsknoty za Ojcem. Będą jak ogień, który oczyszcza naszą tęsknotę, jak balsam, który leczy i koi, jak jutrzenka nowego życia, która wraca nadzieję na spotkanie z Ojcem. Będą pomagały nam zobaczyć Twarz Ojca w słowach Jego Syna, usłyszeć bicie Jego serca, poczuć na sobie Jego ramiona i znaleźć się w Jego objęciach.